زینب ملایی؛ مهدی منکاوی
چکیده
کسبوکارهای کوچک و متوسط (SMEs) بر توسعه اقتصادی هر کشوری تأثیر مهمی دارند، اما در دسترسی به منابع مالی لازم برای انجام فعالیتهای خود با موانعی مواجهند. این در حالی است که مؤسسههای مالی، از قبیل بانک‌ها، در اعتبارسنجی این نوع کسبوکارها به‌منظور تخصیص اعتبار، مشکلات مختلفی دارند. بانک‌ها و مؤسسههای مالی برای شناسایی ...
بیشتر
کسبوکارهای کوچک و متوسط (SMEs) بر توسعه اقتصادی هر کشوری تأثیر مهمی دارند، اما در دسترسی به منابع مالی لازم برای انجام فعالیتهای خود با موانعی مواجهند. این در حالی است که مؤسسههای مالی، از قبیل بانک‌ها، در اعتبارسنجی این نوع کسبوکارها به‌منظور تخصیص اعتبار، مشکلات مختلفی دارند. بانک‌ها و مؤسسههای مالی برای شناسایی گیرنده تسهیلات و تعیین ارزش وثیقه لازم، از مدلهای مختلف امتیازدهی اعتباری استفاده میکنند. SMEsها از نظر مدیریت داده‌های مالی در مقایسه با شرکتهای بزرگ، سازماندهینشده تلقی می‌شوند؛ از این رو ارزیابی ریسک اعتباری فقط بر اساس داده‌های مالی، نگرانی‌های متعددی در خصوص نحوه بازپرداخت تسهیلات توسط کسبوکارهای کوچک و متوسط ایجاد میکند. در این پژوهش پس از مرور ادبیات و پیشینه اعتبارسنجی کسبوکارهای کوچک و متوسط، مؤلفههای مختلف اعتبارسنجی این کسبوکارها در قالب چهار مؤلفه اصلی و 26بعد شناسایی و توسط 15 کارشناس اعتباری بانک‌های مختلف اولویتبندی شد، سپس داده‌های بهدستآمده با استفاده از تکنیک AHP تحلیل شدند. از نظر کارشناسان اعتباری بانک‌ها، به‌منظور اعتبارسنجی کسبوکارهای کوچک و متوسط، در میان مؤلفهها، مؤلفههای مالی و مدیریت در ردههای اول و دوم اولویت قرار دارند. در خصوص اولویت ابعاد نیز، ابعاد ثبات مالی، سودآوری، وضعیت فناوری و سیاست‌های دولت، بهترتیب در رتبههای اول تا چهارم قرار دارند.
